علی نظری طولابی قهرمان فصل سوم عصرجدید کیست؟

علی طولابی در ابتدا آهنگ «ابر می‌بارد» ساخته سهراب پورناظری به خوانندگی همایون شجریان را با تنظیم و کاور جدید به اجرا گذاشت. نکته مهم و قابل توجه در مورد این اثر این است که «ابر می‌بارد» از نظر فنی و اجرای نمودار و منحنی‌های آوازی بخصوص به آن شکلی که همایون شجریان خواننده حرفه‌ای و توانمند موسیقی ایرانی با قدرت تمام به اجرا و نمایش گذاشته، کاری بسیار دشوار بوده و از عهده حتی بسیاری از خواننده‌های حرفه‌ای خارج است بخصوص اگر بخواهند منحنی‌ها را عینا اجرا کنند.

 

اما علی طولابی همانطور که در اجرای فینال شاهد بودیم، تمام منحنوی‌ها و نمودارهای صوتی آواز و حتی تحریرها و ویبره‌ها را به صورت دقیق اجرا کرد حتی از نظر متر و شمارش تعداد تحریرهای هر میزان نیز با اصل اثر تفاوتی دیده و شنیده نشد. این سطح از دقت بخصوص برای نوجوان کم سن و سالی که هنوز در مرحله تقلید و پیروی از سبک و سیاق دیگر هنرمندان و خواننده‌های شناخته شده است، شگفت‌انگیز بوده و قابلیت گوش موزیکالیته و تفکیک حتی ریزترین جزئیات و تکنیک‌ها، که جز با ممارست و گوش دادن طی سالیان سال و آموزشهای طولانی مدت و درک ردیف و رسیدن به قدرت تحلیل اجزا و ساختمان ملودی و قدرت تفکیک خطوط کنترپوئنتیک آثاری از این دست، امکان پذیر نخواهد بود.

 

و این خواننده از این بابت موجب شگفتی شده که این میزان فهم موسیقایی نیازمند سالهای بیشتری از کل عمر خواننده است. همین خود یعنی شگفتی، یعنی اینکه این خواننده قطعا خواننده موقفی خواهد بود و اینکه حتما در خود نبوغ دارد و به موهبت اینچنین برنامه‌ای از همین حالا با یقین و اطمینان می‌داند که در این حوزه از هنر استعدادی کم نظیر دارد و با اعتماد به نفس بیشتری می‌تواند به مسیری که به درستی انتخاب کرده، ادامه دهد. 

 

طولابی در ادامه اجرای برنامه خود که البته در تنظیم و اجرا به صورت «مِدلی» یا همان یکپارچه و یک قطعه کردن چند قطعه در یک تنظیم گفته می‌شود، یک اثر به گویش کردی و لکی به اجرا درآورد. او در اجرای این اثر، جنبه‌های دیگی از انعطاف و توانمندی حجنره‌اش را به نمایش گذاشت. اثری که ترکیبی بود از نغمات و موتیف‌های شناخته شده موسیقی کردی و تکنیک‌های مدرن و امروزی در خوانش اینچنین آثاری که البته، تنظیم و ارکستراسیون هم به روشنی نشانگر امروزی بودن نگاه آهنگساز و تنظیم کننده بود و خواننده هم به بهترین شکل ممکن هم جنبه تکنیکی اثر را به اجرا گذاشت هم جنبه احساسی و بارعاطفی واژگان و نغمات را که به همراهی زبان بدن و حرکات نرم و باوقارش به کمک آمد تا اجرایی شایسته و درخور را برای داوران، تماشاچیان حاضر در سالن و میلیون‌ها بیننده تلویزیون به نمایش بگذارد.